Ansambl Sonanca je već prilikom prvog nastupa 1982. zapažen zahvaljujući izvođenju Šenbergovog Pjeroa mesečara. Sredinom osamdesetih godina počeo je da izvodi dela sa interaktivnom podrškom kompjutera i elektronike, a teatarski element razvijan je u saradnji sa pevačem i glumcem Mikaelom Samuelsonom tokom izvođenja Osam pesama za ludog kralja Pitera Meksvela Dejvisa. Prisustvo vizuelnih umetnosti u potpunosti je obeležilo izvođenje Muzike za graditelja katedrale sa muzikom Tomasa Jenefelta i vizuelnim radom Kjel Eslund.

Ubrzo je stigla i potvrda značaja ansambla Sonanca u kontekstu nove švedske muzike. Godine 1985, ansambl je osvojio nagradu švedskog Fonograma, a četiri godine kasnije i nagradu edicije Rejmers Kristallen den fina.

Ansambl je premijerno izveo oko 250 dela. Poput svih ansambala za novu muziku često blisko sarađuje sa kompozitorima, ali Sonanca odlazi i dalje, razvijajući metod rada u kome veliku ulogu imaju radionice i seminari, gotovo podjednako važnu kao i koncerti. Godine 1994. muzičari su bili rezidentni ansambl Švedskih koncerata sa upravo ovim metodom rada.

Tokom 25 godina rada Sonanca postaje jedna od vodećih skandinavskih grupa. Imali su turneje po festivalima u SAD, Engleskoj (Hadersfild), Nemačkoj i Francuskoj. Njihovi CD snimci dostižu brojku od 10 izdanja, pretežno švedske i norveške savremene muzike.

Vođa ansambla je Jan Risberg, po primarnom obrazovanju oboista, koji je kasnije završio studije dirigovanja na Sibelijus akademiji u Helsinkiju u klasi Jorma Panule. Risberg je sada profesor dirigovanja i nove muzike na Kraljevskom muzičkom koledžu u Stokholmu. Podsećajući da je Sonanca bio isprva sazdan na prilično fleksibilnoj kombinaciji Pjeroa, važno je pomenuti da je više od polovine prve postave ansambla još uvek aktivno u ansamblu, što je značajan znak kontinuiteta rada i usklađenih estetičkih principa.