Nataša Bogojević studirala je kompoziciju na FMU u Beogradu u klasi Srđana Hofmana. Takođe je pohađala kurseve u elektronskom studiju Radio Beograda kod Vladana Radovanovića i kurseve filmske muzike kod Enia Simeona. Pre odlaska u Ameriku bila je asistent na odseku za kompoziciju FMU u Beogradu. Takođe je sarađivala u Redakciji za kulturu TV Beograd. Bila je jedan od osnivača grupe kompozitora Sedmoro veličanstvenih i osnovala je grupu Gretchen za istraživanje sinteze muzike i vizuelnih umetnosti.
Nataša Bogojević je dobitnica brojnih priznanja u zemlji (nagrada Josip Slavenski, nagrada Radio Beograda, Udruženja kompozitora Srbije, Oktobarska nagrada Grada Beograda) i inostranstvu (Prva nagrada na UNESKOvom Rostrumu kompozitora u Parizu za kamernu kompoziciju Formes differentes de sonneries de la Rose+Croix). Komponuje za simfonijski orkestar, solističke instrumente, kamerne ansamble, horove, vokalnu muziku, baletsku muziku i brojne partiture za film i pozorišne predstave. Njena dela izvođena su na značajnim festivalima među kojima su: evropski festival eksperimentalne muzike (pod vođstvom Pjera Šefera, Francuska); Beyond Biography, Gaudeamus, New Music in Middleburg (Holandija); Međunarodni festival nove muzike (Slovačka); Europhonia, Gedok New Music (Nemačka); Concerts for Peace (Japan); New Music Forum (Ukrajina); Arrai Music Festival (Kanada); National Conferences of American Music itd. Muziku Nataše Bogojević izvodili su renomirani solisti, ansambli i orkestri u nekadašnjoj Jugoslaviji, Grčkoj, Francuskoj, Nemačkoj, Engleskoj, Švajcarskoj, Slovačkoj, širom nekadašnjeg Sovjetskog Saveza, u Holandiji, Belgiji, Švedskoj, Norveškoj, Danskoj, Finskoj, Australiji i Kanadi.
Od 2003. Nataša Bogojević predaje na Univerzitetu De Paulu Čikagu. Takođe predaje klavir i komponovanje u svojoj privatnoj školi Musica Natasha.
Njena biografija pojavila se u knjizi The World of Woman in Classical Music autora En K. Grej (u izdanju Seven Locks Press, marta 2007).
L’incertezza del poeta
Kompozicija je nastala u jesen 1993. godine kao porudžbina japanskog kompozitora Kacume Nakađime, umetničkog direktora festivala Concerts for Peace. Svetska premijera bile je 1. novembra 1993. godine u Tokiju u izvođenju Ken-Ičiro Jasude. Delo je inspirisano istoimenom slikom Đorđa de Kirika i predstavlja (kao i La nostalgia dell’ infinito za flautu i klavir iz 1986. godine) zamišljenu muziku u de Kirikovom prostoru tišine.