Aleksandar Perunović (1978, Crna Gora) je diplomirao i magistrirao kompoziciju na Muzičkoj akademiji na Cetinju u klasi profesora Žarka Mirkovića. Trenutno pohađa doktorske studije Kompozicije na Fakultetu muzičke umetnosti u Beogradu u klasi profesora Srđana Hofmana. U okviru nekoliko domaćih i inostranih seminara usavršavao se u klasama Kurta Schwertsika, Detleva Müller-Siemensa, Reinharda Febela itd. Djela su mu izvođena u Crnoj Gori, Srbiji, Hrvatskoj, Albaniji, Austriji, Njemačkoj, Holandiji i Francuskoj od strane domaćih, regionalnih i stranih izvođača: Leopolis Strings, ensemble on_line (Vienna), Sonemus, Akademski ženski hor Collegium musicum itd. Pored komponovanja, bavi se i muzičkom teorijom i analizom, a radove iz ove oblasti je izlagao, pored ostalog, i na međunarodnom skupu Muzička teorija i analiza u Beogradu. Od 2003. radi kao stručni saradnik na predmetima Muzički oblici, Kontrapunkt i Aranžiranje na Muzičkoj akademiji na Cetinju, a član je i Odjeljenja za muzičku umjetnost u Crnogorskoj akademiji nauka i umjetnosti.

Metaglasswork su svojevrsne de(kon)struktivističke „meta-varijacije” na temu Music Box Filipa Glasa (početna numera saundtreka za film Candyman). Sa stanovišta tematskog materijala, „variraju” se dva glavna (i jedina) elementa Glasove kompozicije: melodija – njen početni motiv (prije svega u završnom, laganom odsjeku), i pratnja – početni razloženi trozvuk c-mola (prvenstveno u početnom, takođe laganom odsjeku). Aluzije na muzičku kutiju – u smislu muzičkog instrumenta – javljaju se upravo u ova dva odsjeka. U početnom, aludira se na njenu prostornost/objektnost: specifično ozvučavanje rezonatorske kutije klavira (postignuto pojedinim nestandardnim izvođačkim tehnikama) koje predstavlja svojevrsnu sonorističku „varijaciju”/aluziju na „temu” rezonatorskog tijela muzičke kutije. Usporavanje, kao specifična karakteristika ovog instrumenta, prisutno je u dva navrata u završnom odsjeku, dok se u početnom i taj element „varira”, pa tempo može da oscilira u oba smjera (accel., rit.). U središnjem, brzom odsjeku, muzička kutija se postepeno „otima kontroli”, dok motorika i repetitivnost stvaraju jednu daleku aluziju i na poetiku Filipa Glasa.