Takajuki Rai (1954, Japan) rođen je u Tokiju. Komponovanje je studirao sa Joširom Irinom (Yoshiro Irino) u Japanu i Helmutom Lahenmanom (Helmut Lachenmann) u Nemačkoj, a računarsku muziku s Paulom Bergom (Paul Berg) na Institutu za sonologiju (Institute of Sonology) u Holandiji. Osamdesetih godina prošlog veka radio je kao samostalan kompozitor a zatim i kao gostujući kompozitor na Institutu za sonologiju u Holandiji. Od 1991. godine predaje računarsku muziku i komponovanje na Odseku za sonologiju Muzičke akademije Kunitači (Kunitachi College of Music) u Tokiju, a predavao je i na Univerzitetu u Lankasteru (Lancaster University) u Engleskoj od 2006. do 2013. godine. Takođe, od 2000. godine nadgleda rad na razvijanju Max/MSP plug/in programa „DIPS“ (Digital Image Processing with Sound) za stvaranje interaktivnih multimedijskih umetničkih radova.
Dela su mu izvođena na brojnim međunarodnim takmičenjima, uključujući i Gaudeamus, ISCM World Music Days i Međunarodnu konferenciju o računarskoj muzici (International Computer Music Conference). Dobitnik je nagrade u kategoriji mešovite elektronske muzike na 13. Međunarodnom takmičenju elektro-akustičke muzike u Buržu, Francuska (International Competition of Electro-acoustic Music, Bourges), Irinove nagrade (ACL Yoshiro Irino Memorial Prize), kao i prve nagrade na Međunarodnom takmičenju računarske muzike NICOMP (NICOMP International Computer Music Competition) u SAD. Takođe, Međunarodno udruženje za računarsku muziku (International Computer Music Association) nagradilo ga je 1991. godine posebnom narudžbinom.
Neke od njegovih partitura objavio je Donemus u Holandiji, a snimci njegovih dela dostupni su na više CD izdanja izdavača kao što su WERGO, Le Chant du Monde, Centaur Records, Digital Art Creation i Fontec.

Transparency (Prozračnost) za harfu i traku, nastalo je na Institutu za Sonologiju u Holandiji, a premijerno je izvedeno u Tokiju 1984. godine. Elektronski part je nastao uz pomoć kompjuterskog programa, što je za to vreme bilo retko i tek u povoju – zato on ima istorijsku važnost kao jedan od pionirskih komada kompjuterske muzike. Takođe, elektronski part služi kao ekstenzija tembru akustičnog instrumenta, te je odnos između harfe i trake u neku ruku transparentan.