Katarina Miljković (Srbija/SAD) od 1992. godine živi u Bostonu gde je doktorirala i radi kao redovni profesor na New England Conservatory of Music. Njen fokus u komponovanju su interdisciplinarne veze između muzike, vizuelne umetnosti, prirode i prirodnih nauka. Dobitnica je nagrada: „Josip Slavenski”, „Vasilije Mokranjac”, Univerziteta u Beogradu kao i Oktobarske nagrade grada Beograda za mlade umetnike. Komponuje za raznovrsne ansamble uključujući saksofon kvartet, rok i fank bendove, udaraljke, preparirani klavir i elektroniku. Njen interes za relacije između prirode, nauke i muzike je odveo do rada francuskog matematičara Benoa Mandelbrota Fraktalna geometrija prirode i kompleksnih struktura zasnovanih na ponavljanju sličnih modela u prirodi. Njene kompozicije su okarakterisane kao „…muzika sna, slična Feldmanu i Brounu… hipnotičkog dejstva.” (Signal to Noise), „usporeni proces sa povremenim delikatno elaboriranim muzičkim metaforama.” (Radio Beograd).
Za Koni Džejn, za elektroniku, III stav
Kompozicija je nastala 2015. godine, na inicijativu Nade Kolundžije. Zvučna paleta se sastoji od kratkih zvučnih slika uzetih sa snimaka različitih muzičkih kutija, freesound.org. Spektar zvučnih odlomaka je napravljen od zvuka mehanizma stare Fisher muzičke kutije, navijanja muzičke kutije, slučajnih zvukova proizvedenih greškom, i kratke melodije jedne muzičke kutije. Tekstura proizilazi iz šest slojeva od kojih svaki ima sedam različitih temporalnih nivoa. Svaki temporalni zvučni događaj proizilazi iz repeticije zvučnog odlomka u specifičnom tempu i trajanju odlomka. Proces naslojavanja ostvaruje kontrapunkt repetativnih blokova zvuka u kome se razvija melodija muzičke kutije. Kompozicija, 30 minuta duga, ima četiri stava. Karakteristike stava tri su u bržem tempu i većem intenzitetu ukupnog zvuka.