Poul Rovsing Olsen (1922–1982, Danska) rođen je u Kopenhagenu u muzičkoj porodici. Diplomirao je muzičku teoriju i klavir na Kraljevskoj danskoj muzičkoj akademiji (1946), nakon čega se usavršavao kod Nađe Bulanže i Olivijea Mesijana u Parizu (1948–49). Završio je i studije prava na Univerzitetu u Kopenhagenu, a tokom pedesetih godina radio je na zaštiti autorskih muzičkih prava pri Ministarstvu prosvete. Bio je predsednik Međunarodnog saveta za tradicionalnu muziku od 1977. Pored dugogodišnjeg bavljenja muzičkom kritikom, predavao je na univerzitetima u Lundu (Švedska) i Kopenhagenu. Značajne etnomuzikološke rezultate postigao je proučavanjem folklorne muzičke građe u oblasti Persijskog zaliva, zatim Indije, Egipta i Grenlanda. Bavljenje nezapadnim muzičkim kulturama uticalo je na njegovu poetiku i kompozicione postupke. Mnoga njegova dela odlikuje stilska heterogenost i ukrštanje različitih muzičkih idioma. Olsen je ostvario bogat i žanrovski raznovrstan kompozitorski  opus – od solističkih, kamernih i orkestarskih dela, do opera i baleta. Jedan je od prvih kompozitora koji su primenjivali serijalnu tehniku u Danskoj ranih pedesetih godina.

Bez naslova opus 72 je delo nastalo 1972. godine, a posvećeno je „ocu klasične harmonike”, Mogensu Elegardu. Komad je izrazito virtuozan, u maniru slobodno improvizovane fantazije, realizovane sredstvima bliskim neoklasicizmu. Iako je harmonski jezik „zaoštren”, a progresije se izlažu u fragmentima, koji su kontrastirajući i pretežno disonantni, rad sa motivima i melodijske strukture koje tako nastaju, usmeravaju slušaočevu pažnju ka efektnim figuracijama i složenim polifonim teksturama koje se smenjuju po principu napetosti i relaksacije. U tom smislu, može se reći da je u kompoziciji uspostavljen balans između krajnjih izražajnih dometa, markiranih sa jedne strane rasplinutim melodijskim linijama, a sa druge gustim harmonskim sledovima koji na momente dobijaju odlike korala.