Stanko Simić (1987, Srbija). Osnovne studije kompozicije u klasi Vlastimira Trajkovića i master studije u klasi Zorana Erića završava na Fakultetu muzičke umetnosti u Beogradu 2015, a u klasi Zorana Erića upisuje doktorske studije iz kompozicije na istom fakultetu. Uporedo završava master studije iz klavira u klasi Lidije Stanković (2011) i biva proglašen za studenta sa najboljim uspehom iz glavnog predmeta (nagrada iz Fonda Slobodanke Milošević Savić, 2010), a par godina kasnije postaje dobitnik nagrade iz Fonda Josip Slavenski Katedre za kompoziciju za delo Talasi (2013). Učestvovao je na seminarima kod eminentnih kompozitora kao što su Luka Frančeskoni, Lari Alan Smit, Rokus de Grut, Nils Henrik Ashajm, Klemens Gadenšteter, Jan Roben. Bio je finalista na kompozitorskom takmičenju Kšištof Penderecki – Arboretum (Poljska, 2012), kao i na takmičenju Città di Udine (Italija, 2014). Dela su mu izvodili brojni orkestri i solisti od kojih se ističu Simfonijski orkestar Radio-televizije Srbije i Bojan Suđić, Gudači sv. Đorđa, Klavirski duo Bizjak i Trio Singidunum. Redovan je član Udruženja kompozitora Srbije a trenutno je zaposlen kao asistent na FMU u Beogradu.

Napisana leta 2017. godine, kompozicija Memoria u figurativnom smislu predstavlja niz sećanja, svitu utisaka ili možda bolje rečeno ― knjigu uspomena. Ona aludira, evocira i u sebi nosi slike neumornih vetrova, snažnih Atlasovih ramena ali i slike sumornih boja neminovnosti, krhkosti i odsustva. U muzičkom smislu, ovo delo predstavlja pokušaj stvaranja jedne zvučne igre u kojoj se autor poigrava sa fragmentima čuvenog srednjovekovnog napeva Dies Irae (Dan gneva). Možda bi ovu muziku, kao svojevrsnu pozadinu u poetskom smislu, najbolje opisali sledeći stihovi:
Kao označivač
među stranicama knjiga
vajanim
mojim dečačkim
sećanjima
ne želim da izgubim
tragove
koji me vode
sve do poleđine
naslov mom neprepoznatljivom
prisustvu.
(Don Maurizio Rolla, Sećanje)