Goran Marinković (1962, Srbija). Diplomirao je fagot i kompoziciju na Fakultetu muzičke umetnosti u Beogradu. Stekao je titulu doktora umetnosti 2013. godine iz oblasti kamerne muzike.
Tokom svoje umetničke karijere bio je prvi solo fagotista Beogradske filharmonije. Goran Marinković je prvi solo fagotista orkestra Camerata Serbica. Iz delovanja u okviru kamerne muzike trenutno je član ansambla za novu muziku Gradilište i ansambla Novosadski duvački kvintet.
Kompozicije Gorana Marinkovića izvođene su na Tribinama savremenih kompozitora, na koncertima u okviru BEMUSA…. Iz opusa izdvajamo: Hilјade godina belo muzika za orkestar, Čakona za gudački orkestar, Zvona za klavir, Gudački kvartet, Četvorougao za dve violine, violu i fagot, Tri solo pesme na tekst Ive Andrića, Dvosmisleno za klarinet, basklarinet, fagot i preparirani klavir, Za Oliveru za klavir, čembalo i fagot, Shining za instrumentalni oktet.
Na Fakultetu muzičke umetnosti je redovni profesor na Katedri za kamernu muziku.

{4} + 1 = 2 za električnu violu u pet deonica
Kompozicija je nastala kao rezultat saradnje, zajedničkog muziciranja i inspirativnog besedništva koje smo o zvuku i estetici podelili moj kolega i prijatelj, violista Rastko Popović i ja. Muzika za pet električnih viola, tj. električnu violu u pet deonica, nova je (skraćena) verzija mog Gudačkog kvarteta, a sada je muzika obojena električnim violama uz pridodatu novu, petu melodijsku liniju.
Ideju o dahu kojim odiše prostor, uz želju da se izrazi stanje duha pred onim što je nedokučivo, nije moguće realizovati tradicionalnim zakonitostima u tretiranju forme, fakture, izraza i jezika gudačkog kvarteta ili gudačkog kvinteta. Pokušaj dodira prostora i beznadežnost te želje postignuta je melodijskom linijom kao osnovnim izražajnim sredstvom, dok unutrašnji glasovi dokučuju prostor, beskraj, uz često, uporno ponavljanje motiva, odnosno onog što je prošlo i već doživljeno. Ponavljanje potencira znatiželju i izaziva momenat iščekivanja. Ono ne stvara efekat toka. Delo je komponovano sa ciljem poimanja istine o stanju a ne istine o toku. Zbijenost motiva koncentriše melodijsku liniju, podržava je diskretno i permanentno, i postojano povezuje teme a samim tim i osnovnu atmosferu dela.
Četiri deonice električne viole su snimljene na traku-kompjuter, i tako one čine jedno telo, dok izvođač-solista uživo svira petu deonicu preko snimka i čini drugo telo… U zajedničkom zbiru, dva su izvora, pa 4 + 1 može rezultirati i brojkom 2.“