Berislav Šipuš (1958, Hrvatska), uporedo sa studijama istorije umetnosti na zagrebačkom Filozofskom fakultetu studirao je i diplomirao kompoziciju na Muzičkoj akademiji u Zagrebu, u klasi Stanka Horvata (1987). Usavršavao se kod Žilbera Boska (Gilbert Bosco), Fransoa Bernara Maša (François Bernard Mâche) i Janisa Ksenakisa (Iannis Xenakis) u pariskom elektronskom studiju UPIC (1987). Istovremeno, usavršava se i na polju dirigovanja kod Milana Horvata, Krešimira Šipuša i Vladimira Kranjčevića. Godine 1989. počinje saradnju sa Milanskom Skalom, kao korepetitor i dirigent orkestra u produkcijama baleta, te kao korepetitor i asistent operskih dirigenata (1997–2002). U isto vreme aktivan je u Zagrebu, posebno kao predavač teorijskih predmeta na Muzičkoj akademiji, gde 2005. godine dobija mesto vanrednog profesora na Odseku za kompoziciju i muzičku teoriju.
Bio je producent i umetnički direktor Muzičkog biennala u Zagrebu, a radio je i kao direktor Zagrebačke filharmonije. Ansamblom Cantus rukovodi od njegovog nastanka, a kao dirigent gostovao je u Bugarskoj, Albaniji, Nemačkoj, Italiji. Njegove kompozicije (oko pedesetak opusa) nagrađene su nizom nacionalnih i međunarodnih nagrada, među kojima su Nagrada Muzičkog biennala Zagreb (1987), Nagrada Festivala savremene muzike u Udinama (1987), Nagrada Tribine muzičkog stvaralaštva Jugoslavije (1989), Nagrada Boris Papandopulo Hrvatskog udruženja kompozitora (2002). Ministarstvo kulture Republike Francuske odlikovalo ga je 2004. Redom Viteza umetnosti i književnosti. Za doprinos u promovisanju hrvatske kulture širom sveta dobio je Orden Reda Danice hrvatske (2010). Ove godine dobio je i godišnje nagrade Vladimir Nazor i Boris Papandopulo Hrvatskog društva skladatelja za balet Proces, nastao u koprodukciji Hrvatskog narodnog pozorišta Ivan pl. Zajc i Muzičkog Biennala Zagreb 2009. godine.
Ten Hottiza glas i kamerni ansambl je treći komad iz serije kompozicija posvećenih kamernom ansamblu. Prva kompozicija pod nazivom Tan Hetti, komponovana je za dva kvinteta 2002. godine; za 23. Zagrebački bijenale, 2003, Šipuš je napisao drugi komad iz serije, Tin Hatti, za šest instrumenata (flautu, klarinet, violinu, violončelo, uključujući i jedan perkusioni instrument, klavir i elektroniku); godine 2010, kao porudžbinu Sounds New Music festivala, Šipuš je komponovao treći komad ciklusa, pod nazivom Ten Hotti, takođe za kamerni ansambl.
Muzika ovih ostvarenja rezultat je kompozitorovog novog, rastućeg interesa za kamerni ansambl, koji je počeo da se profiliše 2001. godine, u Prvom gudačkom kvartetu (Iz knjige zaboravljenih reči).