Sunjeong Pak (Južna Koreja) je kompozitorka i pijanistkinja koja je posebno cenjena zbog „izuzetno rafiniranog osećaja za orkestraciju i proširene tehnike” i „izuzetne imaginacije”. Njena muzika je nedavno ušla u finale na Međunarodnom takmičenju kompozitora Bruno Maderna a 2017. godine dobila je počasnu pohvalu Fondacije Heckscher. Doktorat iz muzičke kompozicije stekla je na Univerzitetu Ilinoi Urbana – Šampanj magistrirala je na Univerzitetu DePol u Čikagu, a diplomirala na Ženskom univerzitetu Eha u Koreji. Za nju je izazov da stvara nove zvučne boje kombinujući opšte i proširene instrumentalne tehnike. U svojim delima spaja postserijelnu izražajnost sa jasno uočljivom formom, a njena direktna i emocionalna inspiracija vodi je ka ekspresivnim gestovima i dramatičnosti u muzici. Njena dela izvodi nekoliko ansambala u Sjedinjenim državama, Evropi i Južnoj Koreji, a dirigovali su ih Žan-Filip Vurc, Mihael Levanski, Kristofer Džouns i Met Šepard.

Ostaci za flautu, violinu, violončelo i klavir (2017) Centralna ideja ovog dela proizilazi iz premise da mali događaji preuzeti iz glavnog narativa stvaraju drugi narativ kroz delo. Do trećine ovog komada, prezentuju se osnovni i mali motivski fragmenti kroz višestruke varijacije. Fragmenti su međusobno organski povezani i čine jedinstvenu celinu. Glavni narativ se naglo prekida jednim novim, nepovezanim zvučnim blokom. Takvo interpoliranje novih zvučnih blokova, koje se kratko nagoveštava kroz perkusione gestove klavira, postepeno evoluira kroz delo da bi u jednom trenutku postalo dominantan sadržaj koji vodi muzički narativ.
Komad se prvenstveno sastoji od dva duža dela, od kojih se jedan gradi na sukcesivnim varijacijama i razvijanju materijala, a drugi predstavlja refleksiju na prvi deo. U drugom delu, preuzeti muzički sadržaji iz prvog dela se razrađuju i postaju glavni muzički materijal do kraja komada.