Ljubomir Nikolić (Srbija) upisuje Akademiju umetnosti u Novom Sadu, odsek kompozicije, u klasi Miroslava Štatkića. Diplomirao je u klasi Rajka Maksimovića.
Kompozitor označava kulturno nasleđe kao nepresušan materijal za reinterpretiranje u današnjem trenutku. Komunikacija i interakcija, kao dva važna elementa na koje se kompozitor oslanja posebno se ogledaju u njegovom pokušaju i radu na relativno novoj ,,umetničkoj formi” – theatrical adventure game, u okviru EU projekta , Journey to the Beginnings. Reč je o interaktivnoj instalaciji – igri, koja je prikazana u muzejima u Mađarskoj, Srbiji, Hrvatskoj i Rumuniji, zahvaljujući saradnji arheologa (Univerzitet Sauthempton), muzikoarheologa (Beč), artista (Budimpešta) i IT eksperata (Zagreb), koja je kulminirala jedinstvenom AR/VR postavkom, performansom i muzikom.
Simfonijskim ostvarenjem Musica Assoluta (2017), otvoren je muzički deo 37. Festivala NOMUS. Kompozicija Arche za flautu izvedena je u Ljubljani (Slovenija) i Trstu (Italija) u interpretaciji Marije Pilipović. Kompozicije ovog autora su predstavljene u Evropi i Americi.
Emulacije za klarinet i harmoniku
,,…Ja sam spomenik, slika. Seikil me postavio ovde da trajem kao znak sećanja na mrtve”, pripada delu teksta sa epitafa, antičkog kompozitora i pesnika – Seikila.
Upravo taj deo teksta je pretvoren u prvi deo muzičkog materijala.
Inicijalna ideja za nastanak kompozicije prezentovana je kroz komunikaciju. Komunikacija kao centralni fenomen modernog doba ali i praistorijska aktivnost, poslužila je kao konekcija između ,,muzičkih” i ,,nemuzičkih” tematskih materijala.
Smatrajući postmodernistički pristup neprikladnim za razvijanje osnovne ideje, kompozitor se služi terminom – emulacije.
Termin emulacije, predstavlja podražavanje rada programa na platformi različitoj od originalne. Reč je o ,,emuliranju” Seikilove muzičke teme, koja je stavljena u kontekst modernog vremena, kao i optimističnog Seikilovog teksta o radostima života. Postavlja se pitanje ,,dešifrovanja” modusa u kom je Seikil napisao kompoziciju, oko koga se teoretičari još uvek spore.
Kompozicija predstavlja specifičan pokušaj bavljenja kulturnim nasleđem, odnosno antičkom umetnošću, i subjektivan osećaj kompozitora prema istoj.