Ijan Vilson (1964, Severna Irska) je napisao više od 200 kompozicija, uključujući opere, koncerte, dvadeset gudačkih kvarteta, orkestarsku i kamernu muziku, kao i multimedijalna dela. Vilsonove kompozicije izvođene su i emitovane na šest kontinenata i predstavljene su na festivalima kao što su Bi-Bi-Si Proms, Venecijansko bijenale, Aj-Es-Si-Em Svetski dani muzike i u dvoranama kao što su njujorški Karnegi Hol, londonski Rojal Albert Hol i Vigmor Hol, amsterdamski Koncertgebau, bečki Muzikferajn i tokijski Santori Hol. Godine 1991. Vilson je osvojio nagradu na festivalu Ultima u Oslu za orkestarsku kompoziciju Running, Thinking, Finding, a 1992. dobio je nagradu „Macaulay Fellowship” Umetničkog saveta Irske. Godine 1998. izabran je za člana Saveza kreativnih umetnika Irske, Esdana (Aosdána), a poslednjih godina bio je takođe profesor-istraživač u Odboru za istraživanje umetnosti i humanističkih nauka (Arts and Humanities Research Board) Univerziteta u Alsteru, na post-doktorskom istraživanju u okviru konzorcijuma An Foras Feasa na institutu za tehnologiju u Dandoku u Irskoj, te kompozitor-saradnik ansambla Kamerata Pacifika iz Kalifornije i Alster orkestra. Bio je umetnički direktor Festivala nove muzike u Slajgou od 2003. do 2011. godine.
Preko pedeset Vilsonovih kompozicija dostupno je na komercijalnim izdanjima Diatribe, Riverrun, Black Box, Timbre, Guild, Meridian i Chandos. Njegove partiture objavili su Ricordi iz Londona i Universal Edition.
O delu
When I lay my hand(2019) je naziv pesme irskog pesnika Tonija Kertisa, pisca čije sam stihove koristio više puta u svojim kompozicijama. Kada me Elizabet Hilijard zamolila da joj napišem ‘senovit’ komad, i to nekoliko godina nakon što sam (mislio da sam) završio sa komponovanjem takvih dela, zaintrigirala me ideja kako bi to funkcionisalo sa tekstom. Jer, dela te vrste koja sam ranije napisao bila su sva instrumentalna, uglavnom solistička, gde je prvi deo kompozicije bio sniman u toku izvođenja a potom odmah ponovo emitovan tako da se drugi deo kompozicije spaja s prvim delom u svojevrstan duet. Kako bi ovaj pristup funkcionisao sa upotrebom glasa i teksta, zaključio sam da koju kod kompoziciju da odaberem, ona bi trebalo da ima nekakvog smisla kada se najpre čuje svaki drugi red, a da zatim ima još više smisla kada se dodaju nedostajući stihovi u sledećem muzičkom sloju. Na svu sreću, pesma Tonija Kertisa pruža upravo to – imao sam neverovatnu sreću da naletim na ovu malu pesmu, koju mi je Toni dao nekoliko godina ranije na jednom listu papira. Muzički tok kompozicije odvija se u tri sloja, uz pomoć ‚loopstation’ uređaja – prvi sloj pruža tembrovski i harmonski kontekst, drugi sloj tome dodaje interpretaciju prve polovine pesme, a u trećem sloju dovršava se tekst pesme i dopunjuje faktura.
When I Lay my Hand by Tony Curtis
When I lay my hand flat
on the wooden table,
I think of water
against the side of a boat,
of earth
folded round a coffin,
of the axe’s cold blade
cleaving the grain,
of the bird’s claws
on the branch.
When I lift my hand
and take it away,
I think of autumn
and the sadness of leaves,
and of how the wind
tries to wake them,
to carry each battered soul
back up into the trees.